HELLO, SUNSHINE 🌝

      Kocaman gülücüklerle ve sıcacık bir ''Merhaba'' ile başlamak istedim. Aslında hepimizin ihtiyacı olan da bu değil midir? Gülümsemenin hem kendimize hemde etrafımızdakilere etkisini hepimiz biliyoruz ama her zaman bunu yapamıyoruz sanki. Gülen yüzlerimizi özlüyoruz. Peki neden? Neden bu karamsarlık içimizde, neden olumsuz yanları görmeye odaklanmışçasına yaşayışlarımız, neden? Çoğumuz buna hayatı öne sürerek cevap verir. Tabi ki de olabilir . Hayat, tarifi gerçekten zor . İçinde barındırdıkları, bize sundukları, iyiliği, kötülüğü, kardeşliği, aşkı, ve daha sayabileceğimiz bir sürü şeyle o kadar zor o kadar karışık olabiliyor ki... Ama, sırf zor diye biz yaşama sevincimizi, mutluluğumuzu ya da ufacık bir gülümsemizi neden yok edelim, bunlaardan neden vazgeçelim ki?

Düşünsene, sadece 1 hayatımız var. Ne kadar süreceğini bile bilmediğimiz. İşte, bu öyle bir önemli nokta ki. Ömrümüz, bir kum saatinin içinden süzülen tanecikler misali hiç durmadan akıp gidiyor. Bunu ne çabuk da unutabiliyoruz bazen değil mi? İş güç, okul, ev, para, mal , mülk derken ve bunlara kendimizi adarken tabi kolay oluyor unutmak. Hayat, ne kadar zorlasa da bizi , biz ona direnmeliyiz. Ne kadar uğraşsa da bizimle , biz pes etmemeliyiz. Elimizde bir hayatımız var ve istediğimiz için çaba göstermeliyiz.Bunları yaparken de '' o ne der ? '', '' bu ne düşünür ? '' gibi gereksiz düşüncelerden de uzak duracağız tabi ki. Bu düşünceler bizi sadece geriye götürür. Unutma, bizim hedefimiz ileri, daima.